Na een opruiende mailactie van Annelie aan de Batavieren om vooral voor het BASF nog een keertje de spieren op te warmen trokken 5 WW-Bata’s richting Hohenlimburg. Elk met hun eigen motivatie die natuurlijk, zoals een Batavier betaamd, afweek van de oorspronkelijke doelstellingen van de aanstichter. We lopen daar iets verderop nog even doorheen.
De rit naar Hohenlimburg was langer dan verwacht er waren verblokkingen in de vorm van werkzaamheden op vrijwel de gehele weg maar gelukkig ging het meeste Duitse verkeer juist de andere kant op. We konden dus wel doorrijden, als is 80 km/h soms wel wat slaapverwekkend. Met twee auto’s en 5 mensen zaten we echter goed. Het was mooi weer, 27 graden, een verkoelend briesje, kortom alles wat je als Batavier wilt, bij het wildwatervaren, maar dan zonder de ontbering.
Op Holibu aangekomen bleek het feest in de stad. Er stond een minikermis een een braderie werd opgebouwd. Parkeren was even lastig, vanwege de festiviteiten en andere kanovaarders inclusief de beginnersklas van de Helmvaarders hadden hetzelfde plan. De oorspronkelijke gedachte om naar de Erft te gaan was in de voorafgaande dagen al snel verlaten omdat de waterstanden laag zijn, maar op het baantje was alles hunkydory. Prima waterstand!Maar we zouden nog even terugkomen op de motivatie
Anke, wilde gewoon varen. liefst met haar oude bootje (dat ze net aan de club had verpatst, waardoor ze nu huur moest betalen) en trucen uithalen. Achteraf wist ze nu weer waarom ze haar bootje had verkocht. Het had iets te maken zitpositie, klemzittende voeten etc.
Annelie, wilde zelfvertrouwen tanken voor de Noguera Pallaresa. Rolletje moest ontroest en het heupgevoel moest terugkomen.
Stefan, wilde mee om dezelfde reden, al kan ik me niet herinneren dat ik hem in enige soort van gebrek aan zelfvertrouwen, noch problemen heb gezien. het was dus meer zoeken naar “bevestiging”.
Laura, was een beginner. Had bij de B4 net de kennismakingscursus (vier lessen) gevolgd en een avond slalomtraining meegedaan. Solliciteert echter naar een BASF deelname, dus zocht een snelcursus stromend water.
Cees, had voor het laatst op de Spiegelwaal wat voorzichtig stromend water geproefd en wilde de aftakeling nog even wat vertragen. Bovendien was hij nog niet op het vernieuwde baantje geweest.
Ging alles goed? Ja alles ging goed. Na wat oefenen kon Annelie weer rollen en Laura bleek snel te willen en kunnen leren. Opkanten, Check!, lage steun, Check!, invaren en uitvaren van keerwaters Check, Check! Halve rol en uitstappen, check, check!, Zwemmen met boot en peddel: Check, Check, Check!
Ondanks dat die laatste punten niet in het curriculum stonden gaf het wel aan dat ze niet zenuwachtig wordt en ook in wat minder florissante situaties het koppie erbij houdt. Daarnaast wilde ze telkens opnieuw instappen om weer dingen te oefenen en verbeteren. Petje af dus!
Stefan, always the gentleman, hielp de ladies waar mogelijk en Cees met zijn oude Canadees, probeerde zelfs een voorzichtig surfje. Het “verniewde” baantje is voor de licht-gevorderden en gevorderden veel leuker geworden. Op meer plekken zijn speelgolven en uitdagende keerwatertjes. Voor beginners is het wat beperkter, maar als de mensen maar enig pit en doorzettingsvermogen hebben (zoals Laura) goed te doen. Ook zat er een echte “zuigende” wals die natuurlijk onze dappere candeesvaarder even hapte waarbij bleek dat ook het rolletje niet meer geheel bomvrij is.
Na afloop natuurlijk de gebruikelijke Dürum, Döner deze keer zelfs met een biertje omdat de Dönertent vanwege de festiviteiten deze keer was aangevuld met een biertent. En natuurlijk een ijsje toe.
Annelie dank voor het initiatief en chauffeurs Stefan en Anke dank voor het rijden!
Cees Verhoef
