Eau Rouge 20071110
Een Hansloze dag
Bijna is het zover, het weekeinde der weekeinde komt eraan. Het "Hanzen weekeinde". Dit jaarlijks terugkomend najaars hoogtepunt vormt traditiegetrouw de aftrap van het wildwater seizoen in Ardennen en/of Eifel.
Als gewoonlijk wordt er voor veel digitale voorpret gezorgd en beloven de Hanzen ons Batavieren een cursus wildwaterweerbaarheid tegen het onvoorspelbare karakter van wildwatertochten bij de Batavier.
We kunnen bijna niet meer wachten en dromen haast iedere nacht over zware kanosurvivals, groepsevaluaties en persoonlijke verbeter plannen zodat we het wildwater 2007-2008 met een gerust hart tegemoet kunnen zien. Dolblij zijn we dat de Hanzen hun kennis en kunde op ons over willen brengen.
Dan valt een week vooraf de wrange boodschap in onze inbox; het weekeinde wordt verplaatst! Zelfs de kennis en kunde van onze Hanzen kan niet voorkomen dat de weergoden, in plaats van neerslag,, roet in het eten gooien.
Diep teleurgesteld gaan we op zoek naar een alternatief. Dan maar mountainbiken in de Ardennen, een weinig uitdagend, niet met een Hanzen weekeinde te vergelijken, activiteit. Maar ja, we moeten toch iets om al die gestapelde spanning los te laten.
Joost, Tom, Saskia, Bart en ik spreken af, Joost regelt onderdak bij Annemarie van Chalet Weekend en Bart regelt het eten en plannen een vertrek om 1900 uur clubhuis.
Dan begint het halverwege de week toch wat te natten en het wordt kouder, donderdag is het al echt nat en is de webcam van Eifelwetter wit. Zou het dan toch.... We spreken af dat we vrijdagmiddag 1700 uur een laatste check doen.
Vrijdagmiddag krijg ik nog een mailtje van Bruno, de vlaamse pelleboer, of er belangstellenden zijn om zaterdag, heel misschien, de Hoegne te gaan varen...
Bruno's Hoegne voorspellingen zijn bij mij al legendarisch dus na een snelle check van de waterstanden en weersvoorspellingen bel ik Joost op met de mededeling dat de fietsen thuis blijven en de boten mee (hopelijk helpen de Hanzen ons binnenkort met het omgaan van deze snelle wisselingen van plan, nu was er nog flink wat overredingskracht nodig om van fiets op boot over te schakelen).
Nog snel even een mailtje de club rondgestuurd en dan ompakken, koken, eten, en op weg (hopelijk helpen de Hanzen ons met een gerichtere aanpak want bijna vergeet ik peddels en imperiaal).
De volgende morgen rijden we met een grote grijns over het circuit van Francorchamps op weg naar de Eau Rouge, het regent pijpestelen en de Eua Rouge ligt er vol en veenbruin bij.
Snel omkleden (Hopelijk helpen de Hanzen ons binnenkort met het omgaan met dat eerste koude moment als je die warme onderbroek verruilt voor de koude vochtige buitenlucht) en Joost en ik rijden de auto's om. De rest vermaakt zich met een Eendenrace die op het circuit aan de gang is.
Bart en Tom oefenen al wat in de eerste golf onder het bruggetje, Tom let even niet op en de, toch wel rappe, Eau Rouge grijpt het platte achterkantje en even later moet Tom aan zijn eerste eskimorol beginnen Die zit goed maar Tom heeft de pech dat het allereerste Eau rouge rotsblok in de weg ligt waardoor hij niet ver genoeg overreind kan komen. op de kop stuitert hij wat tegen het blok en besluit dan uit te stappen (hopelijk leren de Hanzen ons hoe we dit op een andere manier kunnen oplossen).
Ikzelf ben nog aan het instappen en neem dus eerst maar wat foto's voor het nageslacht, de boot hangt nog een beetje aan Tom zijn been (of Tom kan er zijn been niet makkelijk uitkrijgen?) en Saskia en Bart liggen er vlak naast, dus tijd zat, denk ik.
Maar eenmaal los van Tom gaat de Dagger er met een rotgang vandoor en de Eau Rouge bewijst direct waarom het ook wel een "raketsloot" wordt genoemd. Honderden meters verder weet Bart het kreng pas klem te zetten tegen de kant en na snel uit zijn boot te zijn gesprongen kan de Outlaw geleegd worden (hopelijk leren de Hanzen ons hoe we dit sneller en efficienter kunnen doen).
Als Tom komt aanlopen blijkt dat die stuiterpartij tegen het rotsblok een flinke buil en bloedende schaafplek op zijn wang heeft opgeleverd. Verder heeft hij het goed overleefd dus schouderen we de boten en lopen terug naar het instappunt om opnieuw te beginnen, dit mooie snelle en verblokte eerste stuk willen we uiteraard nog een keer rustig van keerwater tot keerwater varen.
Bij onze tweede run overziet Tom een rotsblok net onder de wateroppervlakte, hij wordt uit koers gegooid, komt voor een ander blok en even later herhaalt de geschiedenis zich. Tom om, zwemmen, boot los en de "raketsloot" doet zijn werk. Bart ook want die is het weer die honderden meters lager de boot weer aan de kant heeft.
Tom komt weer aanlopen langs de kant en ook nu wqeer besluiten we het geheel maar weer over te doen, we willen dit traject toch echt een keer rustig op ons gemak, van keerwater naar keerwater te doen. Saskia en Tom houden het nu echter voor gezien en wachten ons hier op.
De Eau Rouge is fast en furious maar wel redelijk overzichtelijk. Door het veenbruine water is het herkennen van de rotspunten net onder de wateroppervlakte echter moeilijk en moeten ons bootgevoel en onze peddelsteun het opnemen tegen de onverwachtte zwiepers. Ik kan merken dat ik al 4 maanden niet meer in een boot heb gezeten, de eerstebewegingen zijn roestig en zeker niet alert.
De eua Rouge is over het hele stuk snel en middelmatig verblokt. Veel surfgolven en bijna geen bomen. Slechts een boompassage in het bos wordt door Saskia en Tom overgedragen. Wij piepen over een stam de diepte in, geen plek om te zwemmen of een verkeerde aanvaart te doen, want ook in het onderwater steken een paar stammetjes.
En zelfs Bart misrekent zich wel eens een keer. Dwars voor een blok wordt hij omgedrukt en ondersteboven wordt hij het volgende verval afgedrukt. Gelukkig wordt er onderwater niets geraakt zoals bij Tom (hopelijk kunnen de Hanzen ....).
Net voordat het bos overgaat in weide komt een brug met twee bogen, ik herinner me nog dat hierachter een stevige stuw zit die je links goed kan varen. Onder de brug door heb je toch de nijging even je hoofd voorover te buigen en als je dan opkijkt zie je het water voor je verdwijnen. Het is een absolute verrassing voor de volgers, zelfs diegene die achter de brugpijler nog een keerwatertje nemen) en met grote ogen komt iedereen onderaan even op adem (misschien kunnen de Hanzen...).
Bij de volgende brug kunnen we nog wat surfen in een leuk golfje met een goed keerwater ernaast.
De Eau Rouge stroomt nu nog een kilometer door als weidebeek (wel een snelle) en bij de volgende brug (rechter doorgang, links zit een boom vlak onder water) stappen we uit net voordat de Eau Rouge in de Amblève uitmondt.
Op het eindpunt stralen we van plezier, de Eau Rouge is goed bevallen, we hebben de Hanzen enorm gemist maar de Eau Rouge heeft toch wel iets goedgemaakt. En we weten waeer waar we tijdens een Hanzenweekeinde aan kunnen gaan werken
Waterstand: 80 cm op de peilschaal op de Eau Rouge aan de brug op de weg Stavelot-Malmedy
De Ninglingspo
Aan het einde van de dag hebben we nog een uurtje over voordat het donker wordt, dus nog even een steil beekje verkend in de omgeving van Chalet Weekend. De Ninglingspo, die mondt een paar kilometer stroomafwaarts van Fonds de Quareux uit in de Ambleve.
Ik heb Bert er wel eens over gehoord en ook dat er delen van de Ninglingspo al bevaren zijn.
Het dal is schitterend, je kunt er ook mooi mountainbiken. De Ninglingspo lijkt een beetje op het stroompje boven de Hammer Falls maar dan breder en veel meer stenen en groter verval.
Nadat we 2 kilomter omhoog gelopen zijn komen we bij de "Cascaden" dise zijn schitterend. Sommige zelfs, als er nog iets meer water staat, bevaarbaar.
Deze slide in een zijbeekje van de Ninglingspo. Niet bevaarbaar omdat hij onderin loodrecht in een wand eindigt
Als hier wat meer water op staat, wordt dit een heel interessant stukje. De hele ninglingspo ziet er ongeveer zo uit.
Bevaarbare drop met haakse hoek voordat hij 2 meter omlaag valt. Onderin wel een blok in het onderwater dus plat landen is een vereiste.
Ook bevaarbaar met een redelijk kans dat je er ondersteboven door gewokkeld wordt
Veel verval, maar met wat meer water een leuke uitdaging
Al met al een schitterend riviertje die met heel hoog water (nu had de Hoegne 90 cm dalend) een aantal interessante passages bevat om te proberen. al de vlakkere tussenstukken voldoende water hebben om deze enigzins normaal te kunnen varen, dan wil je hier waarschijnlijk met een boot niet zijn (klasse IV-V tot onbevaarbare komeetsloot, een raket is denk ik te langzaam).
Verder mooi wandelgebied en ook een 40 km mountainbike routes (3 trajecten, met elkaar verbonden, ook door het dal van de Ninglingspo omhoog).
PS. Iedere overeenkomst met andere Hanzen dan Hans en Hans berust op louter toeval en kan niet misbruikt worden ter ophemeling van de eigen status!
Menno
