Nu met film
Zaterdag 14 maart
Traject hoge rur: Reichenstein/Monschau/Hammer
Waterstand 58 op i-net pielschaal Monschau, 33 cm Reichenstein
Vaarders: Tom, Joost en Kira van Haaren, Cees (Canadees), Lex en Klaas Van de Sanden, Eline van Gorp, BB & Alex Schreuder-Goedheid, Paul en Janne Swinkels, tattoo Harry, Roel van Maasakkers en Stefan Verhagen, Hans en Margot van der Staay
De hoge Rur; ROEL!!!!! -pestdag
Een geslaagde dag die begon met een heerlijk ontbijt in de molen van de familie Staay. Het plan was vandaag de Salm te varen, maar de hoge Rur heeft nu nog net genoeg water, en morgen waarschijnlijk niet meer, dus draaien we de volgorde om en rijden we richting Monschau. Op de parkeerplaats van Reichenstein voegen Stefan en Roel zich bij ons.
Er ging voor het varen al gelijk iets mis: Roel was zo slim om zijn anorak in de auto te laten liggen die naar het eindpunt ging. Natuurlijk reageerde niemand direct, hijzelf inclusief, en zo reed hij pas een kwartier later achter de omrijders aan. Maar die kon hij niet meer vinden…Geen anorak voor hem dus. Gelukkig had Stefan nog een thermotje extra bij zich. Het varen ging lekker, beetje spelen en keerwatertjes pakken.
Totdat de eerste omging bij het bruggetje in het bos: Kira van Haaren. Natuurlijk volgde er na haar meer (Alex, Lex, ROEL!!!!! , Eline en Margot)
Pauzeplek :
Groepje 1, toen groepje 2 en als laatste groepje 3. Reepje naar binnen douwen, broodje naar binnen proppen, soepje, koffie, thee hetzij een drinkpakje en dan weer door peddelen.
Bij de Molenstuw dacht Roel “ik ga eens lekker spelen” en voer op dezelfde plek terug (!) het zog in waar Rien ook al eens zijn waterloo vond. En ja hoor, die ging om en zwemmen.
En toen door het dorp: even spannend, want er stonden heel veel kijkers langs de kant. En wie vaart er in de weg? Boy . En wie gaat daardoor om ? Alex .
Alex kon wel fotomodel worden: iedereen langs de kant maakte foto’s.
Stefan ging ook even met zijn kop onder water, maar die kwam weer overeind.
Bij de Favoritentöter ging iedereen er netjes af, behalve Lex, die moest er weer met volle vaart onderuitgaan. Dat wordt zwemmen. Maar ook ROEL!!!! zal geen schoonheidsprijs krijgen voor via de linkerkant tegen de kant en de keien onderin aan te rammen.
Het einde was in zicht: de berenkuil was zonder problemen bevaren, je kon de auto’s al zien, de overwinning al ruiken, de warme droge kleren al voelen en het haardvuur in de molen al horen knetteren. Maar toen. Een blunder voor de finish, twee achter elkaar: eerst Eline en toen Margot. Kira bleef een tijdje in hetzelfde golfje hangen maar ging nog net niet om.
Kira, Alex, Margot, Klaas, Roel, Janne, Paul, Bianca en Lex stapten daar uit.
Toen we allemaal klaar waren om te gaan, kwam de tweede blunder van Roel op de kant , en zijn derde blunder van deze dag. Hij had zijn jas en handdoek op een auto laten liggen die nota benen niet van één van ons was.
De anderen, de “diehards”, voeren het laatste stukje nog even door. Eline ging nog s zwemmen bij het invaren van een keerwatertje. Bij het eindpunt voor de “die-hards” gingen Cees , Harry en Hans nog even van de Hammer Falls af.
Die avond in de Moulin des Staay stond er zuurkool op het menu en een heerlijk grottenbiertje van de streek voor de ouderen.
By : Alex, Kira, Margot en Tom
Het Wildwaterweekend 13/14/15 maart 2009-03-15
Eindelijk weer wat hoger temperatuur voor een schitterend wildwaterweekend in België en Duitsland.
Vrijdagavond vanaf het clubhuis vertrokken naar de watermolen in Kanne van Hans van der Staay.
5 KM zuid van Maasstricht in de valei van de Jeker rivier staat deze ca 500 jaar oude watermolen waar we ons weekend zijn begonnen onder het genot van een paar heerlijke glazen van verschillende Belgische bieren.
Waterstanden werden opgezocht op internet en al snel bleek dat er een aardige kans was om zaterdag de bovenroer te varen. Maar ook de Salm was een goede mogelijkheid. De definitieve hangt af van de waterstand zaterdagochtend.
Tijdens het ontbijt zaterdag, waarbij Harry jarig verklaard werd, bleek de waterstand bij Monschau 55 cm, net voldoende om deze rivier te kunnen varen. De waterstand van de Salm was ook goed, maar omdat de Ruhr sneller zou zakken is unaniem voor de Ruhr gekozen.
Hop er naar toe en daar kwamen ook Stephan en Roel aanrijden.
Een grote groep. Hans en Margot, Kees V., Joost, Kyra, Tom, Eline, Paul, Janne, Boy, Bianca, Alex, Harry, Stephan, Roel, Klaas en Lex.
In drie groepen de rivier af met een redelijke onderlinge afstand. De waterstand bij het instappunt was 31 cm. Net genoeg volgens de specialisten.
Voor mij was het in ieder geval zeker genoeg. Het stuk rivier is van het begin tot het eindpunt lekker levendig. Soms heb je wel eens rivieren met een stukje wild en dan weer een paar honderd meter nagenoeg vlak, maar dat vlakke heb ik nergens gezien.
Er werd regelmatig gespeeld en geoefend bij walsjes en stroomversnellingen. Zoals altijd werden de minder geoefende n uitvoerig geïnstrueerd en uitgedaagd om hun grenzen op te zoeken.
Na de pauze dacht ik rustig verder te varen, maar storten we gelijk in een lekker naar beneden stortende bocht. Ook het laatste stuk naar Monschau bleef pittig. En als je dan Monschau invaart moet je dus niet denken dat je er al bent. Eerst ging ik om op een vierkante betonnen bak zoals daar verschillende in de rivier staan en toen ik na veel kunst en vliegwerk weer in de boot zat kwam ik nam ik de beroemde goot helemaal verkeerd en dook in de witte kolkende massa waar ik op zijn kop uit kwam. De avond hiervoor had ik volgens mij iets te hard gelachen toen Harry verteld had hoe één van de batavieren deze goot al eerder totaal verkeerd genomen had.
Net na Monschau is de helft van de groep uitgestapt en de echte doorzetters zijn natuurlijk nog even doorgevaren naar Hammer waar we ze later weer opgepikt hebben.
Zodra we in de auto zaten op de terugweg naar de watermolen begon het weer te regenen, hetgeen een goede garantie kan zijn voor de waterstand van de volgende dag.
Lex
Zondag, de Salm
Vaarders: Janne, Klaas, Kira, Margot, Alex, Tom, Cees V., Harry, Paul, Bianca, Boy, Roel, Stefan, Joost, Hans, Arnold, Cees F., Jurjen, Eline
De dag begon goed in de molen van Hans: Super locatie, heerlijk ontbijtje en buiten een aangename temperatuur om je weer te verheugen op wat varen. Na het arriveren van Cees F., Arnold en Jurjen ging het richting Ardennen. Roel was al stofzuigend bijna achtergebleven, maar toen het wel erg stil werd om hem heen, kon hij zich nog net op tijd bij de kudde voegen.
Na het – voor mij als beginner vrij heftige – riviertje van zaterdag, kwamen we terecht in rustiger vaarwater: De Salm! Toch ging Cees V. al in de eerste honderd meter om door een goedgemikte aanvaring van Bianca. Gelukkig beheerst hij het eskimoteren beter dan ik en konden we snel onze tocht vervolgen. Op dit rustigere water had ook iedereen de tijd om zijn nieuwe spulletjes uit te testen die de vorige avond bij het Harry-en (1) waren gewonnen. Ik had in ieder geval gelijk de Ductape gebruikt om mijn anorak weer waterdicht te krijgen. Dankjewel Harry.
De Salm, die in de herinneringen van mijn eerste weekend (Hanzen weekeinde, november 2008) voortdurend moeilijk en snel was, bleek nu ineens best wat rustige en goed bevaarbare stukken te hebben. Hé, heb ik toch al wel wat geleerd in deze paar maanden bij de Batavier! Dit gaf me mooi de tijd om eens rond te kijken, want dat was er de vorige keer niet echt van gekomen.
Het landschap onderweg is zeker leuk, alhoewel het in november met sneeuw en witte bomen een stuk sprookjesachtiger was. De temperatuur was nu echter wel een stuk aangenamer en dus hadden we gezellig met z’n allen lunch onderweg, net voor een omgevallen boom over het water.
Harry ging er gelijk op af met zijn zaag en zwom naar de overkant. De ultieme test voor zijn net aangeschafte droogpak.
Onze sterke “jarige job” had de boom natuurlijk zo door, maar helaas, die werd niet meegespoeld door het water en bleef lekker liggen waar hij lag. Geen probleem, en geen omdragen, want net ervoor hebben we een klein slootje binnendoor genomen. Daarna de Salm verder afgecruised en sneller dan verwacht was daar alweer het uitstappunt.
Bedankt allemaal voor het leuke weekend! Eline
1). Bataafse bingo. Iedere speler krijgt zes kaarten. Harry trekt één voor één kaarten uit een andere stok en als alle zes je kaarten zijn geweest, is het Harry! (ipv Bingo), waarbij je dus mag graaien in de zak van Harry. Onze “jarige job” had namelijk een zak vol prijzen geregeld, waaronder o.a. neusklemmen, luchtzakken en neopreen mutsen. Kanoshop en Arend Bloem hadden daar nog wat prijsjes aan toegevoegd, waarvoor onze dank. Een mooi avondje vermaak! Nu was Harry helemaal niet jarig, maar pesterige medebatavieren grepen deze kans aan omdat Harry onlangs een 40+ droogpak heeft aangeschaft. Zo stond er s'avonds zelfs een heuse verjaardagstaart op tafel, en werd er uit volle borst (en hartstikke vals) lang zal die leven gezongen. Harry onderging dit alles gelaten, al was hij duidelijk niet op zn gemak met al deze aandacht.
