Een laat sinterklaas kado: de boven Hoegne
Traject: Hockai naar brug n629 Surister-Tiege Waterstand: 75 cm dalend naar 70 cm, bij Passarelle de Belleheid Vaarders: Bart, Menno, Saskia, Harry, Hans vd Staay, Cees
Wakkere Batavieren hadden het kunnen zien gonzen op het bulletinboard. Het was tijd om wat brownie points te verbruiken; water in de hoge venen! Op zondag 7/12 verzamelden we op het clubhuis om vervolgens met twee auto’s af te reizen naar de Ardennen.
Na 30 km een noodstop om sigaretten te scoren voor Harry, hij zit al sinds vannacht zonder nicotine, dat chagerijn moeten we asap kwijt!
Al snel zitten we in het buitenland
We konden kiezen: onze Hausstrecke, Boven Rur of de Hoegne. Voor velen zou de Hoegne een bevaringsprimeur zijn dus die keuze was niet moeilijk. Na een snelle verkenning van de peilschaal, waarbij voor alle zekerheid maar 5 cm bij de waterstand werd geluld, en een eerste indruk van het te varen traject, waarbij Bart het zelfs aandurfde een stijgende tendens in een rorschach-motief van gevallen bladeren op een kiezelstrandje te zien, viel het besluit: Boven Hoegne, bij de Paserelle du Centenaire, boven les Cascatelles instappen (achter dorpje Hockai).
De boven Hoegne kenmerkt zich door een paar zaken:
- Hij loopt snel leeg, dus als de kans er is grijp hem
- Het is vermoedelijk een van de grootste vervallen die je kan vinden in de Ardennen
- Smalle passages en verblokkingen
- Een gemiddelde wildwater III+ met enkele passages 4 of zelfs meer (Les Cascatelles kan met wat meer water een flinke 5 of meer worden)
- Een prachtig wandelpad dat er langs loopt, dus je kunt echt alles omdragen
- je kleed altijd om in smeltende sneeuw drab
Op het instappunt lag nog sneeuw (regel 6). Het was windstil en het regende niet, we boffen dus. Maar wel was het slechts 1 graad en het water was smeltwater, dus genoeg kleding lagen en handschoenen kunnen geen kwaad.
De eerste paar honderd meter was invaren. De waterstand was laag, want de Hoegne mag (en kan) je pas varen vanaf 70 cm. Dit betekende dat je regelmatig een steentje meepikte in het traject tot aan Les Cascatelles. Dat is een serie trappen met behoorlijk verval en verblokkingen die meestal worden omgedragen. Ook kunnen er bomen in klem zitten. Slechts enkele vermetelen varen dit bij een optimale waterstand. Voor ons omdragen dus, alleen Menno vaart stiekum nog een trajectje totdat hij weer vanwege bomen moet uitstappen.
Op het laatste stukje stapten Saskia, Menno, Bart, Harry en Hans in om een spectaculaire spuitpassage te varen. Gezien het geringe aantal WW kilometers dit seizoen, wat kleine blessures en het feit dat ik nog niet echt lekker was ingevaren besloot ik lekker door te lopen tot onderaan.
Harry tussen de eerste en tweede trap
De landing door de afsluitende wals
Na Les Cascatelles hobbelde de Hoegne, keurig verblokt weer een paar kilometer WW III naar beneden. Ik begon er nu ook weer wat in te komen. Af en toe verkennen, hier en daar een boompje, een sprongetje, stuitertje, boofje, een keerwatertje. Het weer werd steeds helderder.
Sprongetje
Stuitertje
verblokkinkje
Sprongetje
Stuitertje
Boofje
Harry had een boompje wat laat in de gaten en kwam klem te zitten. Voordat ik hem er af kon trekken, kwam Sas vrolijk aan peddelen, die dacht dat H. op een steentje zat. Ook zij werd op de boom gezet en zonder iets te zeggen gingen ze er beiden… onderdoor. Harry was zijn peddel kwijt, Sas haar boot, kijk dat zie je niet vaak!
Zelf had ik al eerder op een verblokte passage een steentje geraakt wardoor ik ondersteboven ging, aan de verkeerde kant natuurlijk. Ondiep water en een paar grote blokken er achter waar ik niet op mijn dak afwilde, deden mij besluiten maar gauw uit te stappen en een nieuwe poging te wagen.
Nu doemde de Cascade de Nutons op. Voor mij weer een goede reden de benen even te strekken, maar de hardcore heeft hem bevaren, met succes.
Harry bij de dwergen
Inmiddels was ook een ploeg van onze Belgische zusterclub Nirjhara reeds op weg de Nutons te bedwingen. Mooie spoel-poel waarbij menigeen even op zijn dak ging maar wederom kwam iedereen er goed af. Mooie foto’s en Filmpje zijn het bewijs.
Ook Saskia op bezoek bij de dwergen
Onder de Nutons kwam er iets meer water onder de kiel. Nog steeds redelijk verval met vele kleinere vervalletjes en hier en daar een stuw. Veel dwarse golven door de vele platen waarover de Hoegne zich een weg zoekt. Alpenkwaliteit!
De uitvaart is nog hooguit WW II maar ook nog steeds met mooie playspots
Inmiddels werd het ondanks een oranje zonnetje (rond 16:00) toch wat fris. Maar met opgewekt gemoed hebben deze Batavieren weer de nodige alpenweekkwalificatiekilometers bij elkaar gesprokkeld. Niet verder vertellen!
Cees –C-Mental- Verhoef
Zie ook ons vaar archief voor de andere Hoegne tochten
