Zondag, de Erft
Nu met film.
Het was mooi weer (geweest). Dus geen regen. Dus weinig water. Voordeel voor de beginners: het is allemaal te behappen. Nadeel: op de zaterdag zijn we (uiteindelijk) al naar de Ambleve geweest, wat eigenlijk op het programma stond voor de zondag. Wat te doen op zondag? Nog een keer Ambleve? Nee, de Erft moest het worden. Lag redelijk op de weg naar huis, niet te koud en zeker genoeg water, en uitstekend geschikt voor beginners zoals sommigen onder ons. Ik noem geen namen, maar het feit dat ik dit schrijf betekent dat ik op z'n minst 1 keer ben wezen zwemmen...
Het was gelukkig niet zo stervenskoud als de dag ervoor. De groep werd weer opgesplitst, ik zat zelf in de groep beginners onder de bezielende leiding oa van Nonja, Jorien en Joost (hoewel die laatste volgens mij alleen mee ging in de hoop sappige filmpjes te kunnen maken ;)). Bij de spoorbrug werd de basis nog maar eens geoefend: opkanten, traverseren, wegvaren uit een keerwater. En niet voor niks: het is nog allemaal geen automatisme... maar het begint er wel steeds meer op te lijken.
Stroomafwaarts op het slalomveld werd het *echt* leuk: daar is echt water! Althans... voor mij is het meer dan echt genoeg ;) Na een paar keer kijken zelf ook steeds hoger op het water ingevaren... en kennisgemaakt met 'het gat': daar waar het water, daarzo-je-weet-wel-links helemaal niks doet. De eerste keer dat ik daar uitkwam kon ik het redden, de tweede ging ik kopje onder. Bij gebrek aan eskimoteerkwaliteiten schrijf ik nu dit stukje...
Bij de lunch kwam de groep weer bij elkaar, vlakbij de parkeerplaats. Honger! Jammer dat tegen de tijd dat de meeste mensen hun brood op hadden, Nyke terugkwam met het nieuws dat haar auto in het slot was gevallen... en niet meer open ging. Dat werd honger lijden voor die mensen die hun lunch daar hadden bewaard. Ik wist niet dat Hans zo hongerig kon kijken! Al het eten wat er nog was (vooral nog veel marsjes) werd dan toch maar eerlijk verdeeld. Ik kan u melden: Hans is niet overleden aan de honger. Overigens was ik niet de enige is gaan zwemmen: zelfs Tom ging om en kon niet meer rechtop komen. Of dat iets te maken had met het feit dat hij z'n peddel had weggelegd om de wals met z'n handen te proberen zullen we nooit weten.
Na de rest van de afvaart - die verder wel nuttig maar weinig spectaculair was - was er weer Honger. Hans had al gauw de lokale Italiaan gevonden die ons kon voorzien in een stevige maaltijd. (Goh, waarom zou Hans dat nou zo snel geregeld hebben? Misschien honger? ;)) Het vulde wel, maar echt lekker kon ik het niet noemen. Ach, als het maar gezellig was, toch? (En dat was het.) Onderweg naar huis nog even de vluchtstrook van dichtbij bekeken om een weigerachtige boot stevig weer in het gareel te krijgen, en op het clubhuis afscheid genomen. Allen bedankt! Was super gezellig! :) (En stiekem ook een beetje leerzaam ;))
Bram
de Warche - Ambleve
Vrinden en vrindinnen
Aangekomen op de bestemming te Kanne zitten we in een kasteel van een watermolen. In de kelder naast de kinderbotten vinden we gerstenat. Met veel jolijt en vertier drinken we vol van genot van dit gouden vocht.
Door de koude nacht sloeg de douw neer op onze dekbedden. Het glas water tegen de kater was bevroren. Deze gure omstandigheden zorgde ervoor dat het ontwaken niet over een nacht ijs ging. Nyke vertelt dat ze zelfs haar auto moest krabben. Nadat we waren opgestaan, werd er goed voor ons gezorgd, we aten brood met spek en ei.
Snel werden de auto´s volgepakt en vertrokken we opzoek naar het watergeweld. Door de gure omstandigheden leek elke rivier in België droog te staan. Na uren rijden, metal muziek en het eten van fruitella´s vinden we aan het eind van de dag een laagje water in de Warche.
Hier kwamen we via stormachtige watervallen terecht in de Amblève. Het lange rijden word beloond met het spelen in de watervallen.
Ook lukt het ons om met onze beginnersslagen over stenen te springen en de bomen mee te pakken. Een enkeling wist zelfs zijn boot te kantelen.
Uiteindelijk stappen we bibberend van de kou, als volwaardige kanovaarders uit de boot. We hebben de proef doorstaan en wringen onze kleding uit, We gooien onze peddel erbij neer en stappen in de autobus.
Aangekomen in het thuisfront staat de stamppot klaar. Er is heerlijk en meer dan voldoende gekookt. Op dit moment maken we een blonde rakker soldaat zodat we goed kunnen slapen voor ons avontuur op dag twee.
Twee volwaardige kanoërs,
Wouter en Pieter
