Mijn allereerste Kano (bijna) volledige Weekend met de Batavier.
In alle maanden dat de leden van de Batavier me lekker zaten te maken met verhalen over de fenomenale wildwater weekenden bleek de waterstand telkens te laag. Maar dit weekend ging het gebeuren. Op het laatste moment besloten de gevorderde vaarders het niveau te verlagen en ook wat beginners op sleeptouw te nemen. Mijn geluk kon niet op. Mijn oorspronkelijke weekendplannen werden zonder een greintje berouw gecanceld. Ik ging op avontuur!
Met een waterig zonnetje en een aangename temperatuur trof ik de groep zaterdag ochtend bij de instap van de Salm. Ik kreeg alle benodigde tips om mijn boot in te pakken en tijdens het omrijden leerde Rien me dat je je helm niet in de auto bij de uitstap achter moet laten.
De eerst groep ging van start met Bart, Marlou, Erwin, Jens en Rien in de open Canadees. Ik startte met de tweede groep en liet mijn bootje in het water. Zodra ik weg peddelde merkte ik dat er iets niet klopte. In plaats van te varen door prachtige watergolven, veranderde mijn bootje in een kermisattractie die sprong van steen naar steen. Sanne merkte mijn verbijstering direct op en knikte me geruststellend toe dat we vandaag eerst maar eens even keerwaters gingen varen.
De inspanning en de tips en tricks van Sanne en Annelie loonde zich al snel. Ieder keerwater die ik uit voer probeerde ik verder te peddelen voordat ik me liet draaien. Helaas moesten Monique en Martijn het bijna ieder keerwater ontgelden wanneer ik al foeterend en driftend mijn boot tegen die van hen parkeerde. De hoek van 45 graden wilde nog niet zo.
Het volgende keerwater vroeg Sanne me naar de boom in het water. En warempel, toen ik opkeek verscheen daar vanuit het niets een boomstam op zo’n 100 meter afstand. Ik voelde me weer de tiener die niet verder op de weg kan kijken dan haar neus lang is. Ik zette mijn boot weer in de eerste versnelling om die veilig achter mijn rij-instructeur aan te sturen.
Ik liet de golfjes even voor wat ze waren. Ik was nog herstellende van mijn griepje (heus). En bovendien lag ik helemaal prima in die keerwaters, iets naar de zijkant geheld om me vast te klampen aan iedere grashalm, tak of losse steen die ik maar te pakken kon krijgen. Ondertussen probeerden Martijn, Sanne, Annelie en Monique ieder te blijven hangen in verschillende golfjes. Ze benoemden ze lieflijk, lastig happend, gaaf, of net niet lekker. Maar in allemaal vonden ze wat plezier.
Veilig aangekomen in de hut kwam ik erachter dat mijn uitrusting bestaande uit een super donzen slaapzak en heetwater kruikje wat overbodig waren. Het was heerlijk warm, schoon en droog. Een heerlijk aangename verassing. Net zoals de complete rijsttafel bereid door Annelie en Bart, bestaande uit warme en koude gerechten. Dat kamperen van de Batavieren kan ik me wel laten bevallen.
Lilly
Rien:
Zoals mij meestal overkomt wordt er plotseling chauffeurs klaar gemeld. Snel nog even kijken heb ik alles lunch, uitrusting enz. instappen starten en rijden. Op de terugweg net weg wist ik het, helm ligt nog in de bus dus de schrijver was geselecteerd.
Geen probleem want ik wist al zeker dat ik wel een keer zou gaan zwemmen, ik had namelijk besloten om de salm met mijn open cannadees te trotseren. Na de afgelopen zomer toch wel de nodige watertjes gevaren te hebben was het best tijd om ook eens op stromend en verblokt water te varen. Het viel me niet tegen, natuurlijk werd ik in het begin snel verrast door de stroming en stuurde al snel over een steen die de boel omduwde en vol water schepte. Na het leeg gooien snel weer instappen en verder.
Een volgende akkefietje ontstond ineen klein s bochtje met keerwater en hoofdstroom. Enerzijds moest achter een rotsblok door een snelle bocht voor een boom langs gevaren worden en gelijk terug langs de boom en de oever. Terwijl de achterkant nog in het keerwater dreef zette ik de pagaai al in voor de draai in de hoofdstroom, maar dat ging ook niet goed, gevolg waterover de rand, boot weer vol.
Zo terug lezend lijkt het een hele operatie, maar dat viel wel mee, alle zwempartijen kon ik mijzelf en de boot min of meer zelf redden. Verder is het best goed gegaan. Het lukte om keerwaters te halen, lk kon goed uitvaren en kon zelfs wat golfjes in.
Echter na de pauze langs een camping en door het dorp ging het opnieuw mis door ik denk vermoeidheid. Plotseling miste ik de keerwaters en begon over de rivier te zwalken. Had geen controle meer en stranden tegen een rotsblok midden in de rivier, probeerde nog naar de steen te hangen maar was te laat. Gevolg boot vol in de stroming met een rotsblok ongeveer in het midden. Vlottrekken van zo’n gevaarte valt dan niet mee. Ik dacht dat hij middendoor zou breken maar dat gebeurde niet, wel duwde de druk de boot plat. Na een tijdje trekken en wrikken heb ik toch gewonnen en kon tot mijn verbazing gewoon verder varen naar het eindpunt.
Thuisgekomen de schade nogmaals bekeken. Geen lekkage wel wat minder stijfheid. Maar eens op een krib varen om te kijken hoe het gaat. Hopelijk kan ik er nog vele avonturen, zwempartijen mee beleven.
Groeten Rien.
peilschaal 76 cm (volgens hydrometrie.wallonie.be was het 7m3/s, dalend @ L6070 Trois Ponts, red.)
Organisatie Bart en Annelie.
deelnemers: Martijn, Monique, Jens, Lilly, Sanne, Erwin, Rien, Bart en Annelie.
