17 nov 2013, Kinderen van Hanzen weekeinde.
No ook met de film van de Salm. Vandaag staat de Salm tussen Vielsalm en 'de brug van de oude Friterie' benedenstrooms van Grand Haleux. Qua waterstand ben ik niet erg enthousiast. De waterstanden app van Nirjhara geeft zeer lage standen aan. Aan de andere kant. Ik heb al meer dan twee maanden geen stromend water meer onder mijn boot gehad en ik wil er weer eens uit.
In Vielsalm aangekomen ben ik aangenaam verrast door de waterstand. De Nirjhara app geeft 17 cm aan terwijl Aqualim 'savonds ruim 45 cm aangeeft. Ik ben wat laat en de rest van de groep heeft besloten een lekkere kop koffie te drinken met uitzicht op het stuwmeertje. Het is best mooi weer, weinig wind. Lekkere dag om te varen dus. Gauw omkleden dus.
Na het omrijden zijn we al snel aan het spelen en oefenen in keerwatertjes en golfjes.
Her en der zijn er kleine dammetjes ontstaan door omgevallen bomen. Een van die dammetjes wordt de reden waarom ik dit stukje schrijf zonder te hebben gezwommen. Niet zwemmen en toch schrijven. Wat heeft die dan wel niet gedaan? Iets stoms dus.
Bij een van de dammetjes besluit ik om er overheen te varen in plaats van er omheen. Ik heb dat al honderden keren gedaan dus ik ga vol vertrouwen en zonder echt op te letten op een gat af tussen een paar takken. Ik mik net niet goed genoeg. Een tak prik me onder mijn rechter oksel net op het moment dat ik met mijn voorpunt op de dam vaar. Ik beweeg me achterover om die te ontwijken. Mijn achterpunt komt onderwater en meteen wordt deze naar beneden gedrukt. Voordat ik het me goed en wel besef staat mijn kano rechtop tegen de dam en kijk ik recht omhoog naar de takken van de bomen.
Hier kan ik nog lachen.
Even ben ik beduusd maar dan besef ik dat ik stabiel vast zit. Boy komt er snel aan en hij kan trekken wat hij wil maar er komt geen beweging in. Peter wil eerst een foto van mij maken met mijn eigen toestel voordat hij komt helpen. Na dit beschamende moment worden de krachten gebundeld en proberen ze mij eruit te tillen. Verkeerde strategie blijkt achteraf.
De gecombineerde krachten van Boy en Paul zijn net genoeg om mijn achterpunt net van de grond af te tillen.
De volgende alinea gebeurt allemaal in ongeveer een kwart seconde;
Dan slaat de druk van het water toe. De achterpunt van de kano wordt onder de boomstam gedrukt. Ik zit nog steeds in de kano en dus ben ik mee gedraaid, achterover. Even zit ik klem onder mijn boot. Rug op de steentjes van de rivierbodem. "Oh shit, dit is het dan." Denk ik.
Dan glij ik door en besef ik dat ik vrij ben van de boom.
Nog steeds onder water schraapt mijn linker arm over de bodem. Even denk ik aan uitstappen maar ik wil adem! Mijn elleboog stuitert nog steeds over de bodem en ik besef dat ik mezelf kan opdrukken op de bodem. Anderhalve poging later dwing ik mezelf om ook aan de heupbeweging te denken. Dan lukt het.
Ik schud verdwaasd water uit oren en ogen. Vanaf het moment dat mijn achterpunt en ik onder de boom schoten, zijn net vijf seconden verstreken.
Op de handjes peddel ik naar de kant. Mijn bril zonder koordje zit nog gewoon op mijn neus. Opgelucht stap ik uit. Marlies, Boy en Peter zijn veel harder geschrokken dan ik. Mijn angst heeft geen tijd gehad te ontwikkelen. De opluchting van losschieten was er bijna meteen. Ik laat aan de achteropkomende groepen de beschamende foto zien met de mededeling. "Toen kom ik nog lachen."
Even later stappen we in en varen we vrolijk verder. Nu ik dit opschrijf komt door het herbeleven pas een klein beetje angst op en het besef dat ik enorm gezwijnt heb.
Zoals gezegd, we varen vrolijk verder. Her en der zien we steeds meer sporen van de activiteit van de Bevers. Wilgen stammetjes waar alle bast van afgeknabbeld is en om geknaagde bomen. Na de splitsing in de rivier met de Bever burchten, (wij nemen bij de eerste splitsing de linker doorgang en bij de tweede splitsing de rechter doorgang) komen we een paar keer lage boomstammetjes tegen waar we niet onderdoor kunnen. Met wat handigheid en gevorkte takken worden deze doorgangen bevaarbaar gemaakt voor de groepen achter ons.
Nadat alle riviertakken zich weer samen hebben gevoegd net boven de zuidelijke brug van Grand Haleux dobberen we rustig verder naar het molenstuwtje van grand Haleux. Net ervoor ligt een boomstam in het water. Wijs geworden van de ervaringen eerder deze dag varen we deze stam met meer aandacht dan gebruikelijk. Terwijl wij lekker in het golfje onder de stuw spelen komt ook de groep van Martijn aan. Martijn heeft met zijn kleine bootje iets meer moeite met de boom. Alle anderen komen met de grote boten er goed overheen maar hij blijft er bovenop vast zitten.
Hij moet door Rien worden terug geduwd en bij de tweede poging gaat alles goed. We blijven nog even spelen en varen dan rustig naar het eindpunt waar we ongeveer om vier uur uitstappen.
Bart
Traject Salm; Vielsalm – oude Frituur
Waterstand; Aqualim Trois Ponts 50 cm dalend naar 45 cm
Vaarders; Jorien, Marlies (moeder van~), Sanne, Myrthe, Hans Staay, Martijn, Peter, Boy, Patrick, Rien, Bram en Bart
