In de Alpen was het afgelopen week noodweer, in Nederland stormde het en de Ardennen zijn doorweekt, ideaal om weer eens echt wildwater te varen. Anke ziet de kans en neemt initiatief (waarvoor dank), John, Mark, Hans, Bram, Boy, Cees, Marcel, Hester, Hein, Lein, Marije en Wessel melden zich.
Uiteindelijk geven vrijdagmorgen de eerste vijf acte de presence, maar waar zullen we varen?
N’n zotte buitenlander onder ons (ik noem geen namen en ook geen molen) wilde de Boven Salm beslechten.
Zeker lang geleden dat hij het proza van Gilbert Hazeldonck heeft gelezen. “De Boven Salm ……….. is het minst interessant. Het is een tamelijk eng en bochtig parcours met heel wat boom- en brugjeshindernissen onder struikgewas ……….men neme beter twee keer de benedenloop” . Die benedenloop had echter 2x het maximum toegestane debiet. Maar er stond bij meerderen nog wat anders op het verlanglijstje.
Wat dacht je van “een vrij moeilijke wildbeek met aanzienlijk verval, verblokt en eng! Ze behoort tot de meest sportieve wildbeken van de Ardennen en is vergelijkbaar met sommige gedeelten van de Hoegne en de Helle. Ze mag niet ontbreken…….” De Eau Rouge werd het dus.
d'n instap?
Het was even zoeken om in de omgeving bij het circuit van Spa-Francorchamps een instappunt te vinden, maar dat was uiteindelijk wel een goeie. Deze was een paar kilometer (?) hogerop dan vanaf waar Mark normaliter instapt.
Brug op het parcours
Het proza van Gilbert klonk vooraf wel spannend, maar gaandeweg bleek toch minder hevig, maar wel een heel leuk riviertje.
Het eerste 2/3 deel van continu licht verblokt met een flinke stroomsnelheid. Bij een waterstand van rond de 70 cm niet echt moeilijk, maar wel een stuk pittiger en leuker dan de Salm.
Het laatste deel verminderde de verblokking. Er waren nog twee stuwtjes maar verder niets bijzonders en vooral rustig uitvaren.
Hoe dan ook we hebben genoten, we dit doen we graag nog eens over. Geen zwemmers, “ik schrijf wel, want dat is zo lang geleden”. Maar resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst.
Boy
Stuw vlak voor het eindpunt
Waterstand: 70 cm en dalend naar 67 cm op peilschaal Stavelot Eau Rouge.
Instap: Zie kaartje. Waarschijnlijk iets van 2 km hoger dan Mark gewend was. Leuk extra stukje en niet zo ingewikkeld qua bereikbaarheid ivm circuit.
Die boven instap is een onverharde weg vanaf de grote weg in. Alle ruimte om te parkeren. Het tekentje staat bij de parkeerplek. Dan rechtsaf een paadje in naar beneden en je komt precies bij de samenvloeiing van de eau rouge met het andere watertje. Waterloopje op de foto waar Hans en John lopen is het paadje.
Uitstap: Volgens beschrijving op site Mark, stukje boven de stuw.
