Nu ook met film.
Had ik de eerste dag lekker gevaren op de Our en redelijk mijn zenuwen onder controle gekregen (want ja, éérste keer wildwater voor mij), had de rest van de Batavieren me toch wel zo ver gekregen dat ik alsnog ontzettend zenuwachtig was voor het bevaren van de Salm op zondag. "Veel bochten, veel bomen, kleine keerwaters en meer druk dan gisteren!" Help!
Gelukkig wist ik inmiddels wel wat keerwaters waren en dat bomen knuffelen mag. Na weer een heerlijk ontbijtje had iedereen snel weer het neopreen aan en reden we, vergezeld door miezerregen en wat wind, richting Vielsalm. Even het water bekijken en dan toch wel even moeten slikken. Shit, dat gaat toch wat sneller dan gisteren.
Hans en Anke pikken dat gelijk op en helpen me nog even oefenen met traverseren. Het gaat prima en mijn zelfvertrouwen maakt weer kleine sprongetjes vooruit. Steeds meer Batavieren glijden de Salm in, varen zich warm en spelen met wat golfjes. Het ziet er lekker druk en spectaculair uit.
Als ik dan toch nog even naar de andere kant wil traverseren, ben ik meer bezig met wat de rest aan het doen dan ikzelf en PLOP, ineens lig ik ondersteboven in het water. Rollen kan ik nog niet dus 10 meter na het instappunt moet ik al gaan zwemmen. Bart en Boy redden mijn peddel en boot en 5 minuten later kan ik weer instappen, met een deuk in mijn knie en mijn ego.
De eerste groep vertrekt alvast en bestaat uit Patrick, Boy, Bart, John en Nienke (laatstgenoemde is vanaf dit weekend bekend als "het jongste en lekkerste hapje" dankzij een potje Weerwolven). Anke houdt de rest van de trip een extra oogje in het zeil terwijl Hein en Marjolein extra gaan oefenen met voorop en achter varen. Er komen een paar bomen waar we zonder problemen over heen kunnen varen maar een stukje verderop liggen er toch een paar bomen dwars op het water waar we niet onderdoor of overheen kunnen. Dan maar lopen!
Even later vaar ik een keerwater niet goed uit, beland zijwaarts tegen een boom en ga alweer kopje onder. Gelukkig weet ik dit keer in ieder geval mijn peddel te redden en kan ik weer vrij snel instappen. Als we weer een keer moeten uitstappen voor een omgevallen boom (in totaal misschien 4 of 5 keer), besluiten we gelijk maar even te lunchen om op adem en krachten te komen. Marjolein, die al de hele route met een brede lach op het water zit, vergeet spontaan haar drinkfles als we weer het water op mogen.
We komen aan bij een stuwtje waar iedereen lekker kan spelen en waar ik per ongeluk achterstevoren in de stroming me aan een boom vastklamp om niet om te vallen. Anke zegt dat ik los moet laten en achteruit het stuwtje af moet en ik kijk haar aan alsof ze gek geworden is. Uiteindelijk toch heelhuids achterwaarts naar beneden gevaren en ontzettend genoten van Anke, Hein en Marjolein die spelen op de golven. Hans kiest een rustig keerwater om goed alles op camera vast te kunnen leggen.
Niet veel later komen we de rest van de groep weer tegen bij het uitstappunt en word ik nog half verzopen door Hein. Of het mijn wilde gespartel was, of Anke die hem vermanend toesprak weet ik niet, maar hij zet me in ieder geval weer rechtop en trekt me zelfs een stukje de kant op. Snel weer omgekleed en alles ingepakt en weer terug op weg naar Nijmegen. De belangrijkste lessen die ik geleerd heb: 1) goed opkanten en 2) blijven peddelen, bij voorkeur beide ;). Bedankt Batavieren, het was een prachtig en gezellig (eerste) wildwaterweekend.
Groetjes,
Eva-Leonne
Peilschaal Trois Ponts Salm: +/-55 cm
Accomodatie: Ferme Klein Rost in Beho, net boven Luxemburg
En nog wat meer beeld materiaal
