Vlakwater arrangement: Wieden 12 oktober 2003
Afgelopen zondag was het dan zo ver: de vlakwatertocht van het arrangement. Met prachtig weer vertrekken we rond half tien richting de Wieden. Bij een benzinepomp onderweg aangekomen om te tanken en de banden van de trailer op te pompen, blijkt onze voorzitter Veronique ons daar nog even een goede vaart te komen wensen.
Doordat de vlakwatercommissaris niet zo goed is in het vinden van de weg en sommige anderen denken daar wel goed in te zijn, maar dat kan soms een beetje tegenvallen, zijn 3 van de 4 autos rond half twaalf in Beltschutsloot. Na enig geharrewar komt de vierde auto toch ook nog en kunnen we te water gaan.
Het instappen van de hoge kant valt reuze mee en al gauw peddelen we over het gladde heldere water. In het begin misschien nog wel wat wiebelig. De beginners krijgen dan ook wel meteen een vuurdoop want de route voert ons rechtstreeks naar een van de grotere plassen die we over moeten steken.
Ik vind de Wieden nog steeds het mooiste vaargebied in Nederland. In het gebied werd oorspronkelijk turf gewonnen. Nadat de winning van turf niet langer rendabel was, groeiden de weren geleidelijk dicht met allerlei planten. Door deze, voor voormalige turfwinningsgebieden kenmerkende verlanding, ontstaat drijvende grond.
De lunch gebruiken we op zon drijvend stuk grond. Wel een beetje sompig, maar gelukkig heeft iedereen iets bij zich om op te zitten. Benke vermaakt ons met een paar hele goede moppen, helaas ben ik alweer vergeten hoe ze gingen.
Na de, niet eens zo overdreven langdurige, lunch gaan we weer verder. Cees en ik besluiten iets af te wijken van de groene route. Dat blijkt een goed idee, we komen nu door hele mooie smalle kreekjes tussen het riet. Bij de Arembergergracht gekomen, blijkt alleen wel dat we op een iets ander punt uit zijn gekomen dan gedacht. Gelukkig laat ons richtingsgevoel ons nu niet in de steek en vlot varen we terug naar het beginpunt.
Onderweg proberen Benke en Cees nog van hun voorraad proviand af te komen, maar die lijkt echt oneindig. Na milky ways, smarties en worstjes hebben de meeste vaarders wel genoeg calorien naar binnen gewerkt.
Gelukkig hebben we de Canadezen niet nodig gehad. Iedereen heeft de tocht op eigen kracht kunnen volbrengen, inclusief Ruben in zijn toch wel wat kleinere kano. Toch wel een beetje moe stappen we uit de boot en binden we alles weer op de trailer. Het vlakwaterdeel van het arrangement zit er alweer op. Hopelijk zien we iedereen weer terug bij een gewoon clubtochtje!
Ella
