Friesland Weekend 1996
Als nieuweling bij de Batavier viel mij de eer te beurt een verslag te schrijven van het Pinkster-weekend te Uitwellingerga. Getuige de discussie op zaterdagavond zijn er Batavieren die vinden dat verslaglegging volstrekt objectief dient te gebeuren. In weerwil daarvan neem ik de vrijheid om optimaal gebruik te maken van onze persvrijheid en hier volgt dus een absoluut subjectief verslag van onze wederwaardigheden.
Vrijdagavond vertrokken ondergetekende + echtvriend in de stromende regen en over wegen vol files richting Friesland. Men zegt dat het in Friesland altijd droog is en dat klopte nu ook zodat wij gelukkig ons onderkomen droog konden plaatsen en onder het genot van een borreltje bespraken we met enkele medebatavieren al de vaarmogelijkheden voor het weekend.
Zaterdagmorgen droog, wat bewolkt, rond tien uur arriveren de eersten en om elf uur is ons ploegje compleet, 10 Batavieren + de kinderen van Joost en Anke. Om half twaalf met de hele ploeg in de boten en hoewel kaartlezen vaak tot rustpauzes leidde, was het een ontspannen tocht, zelfs de zon liet zich af en toe zien. Tom en Kira peddelden van harte mee zodat Joost en Anke maar op halve kracht hoefden te varen.
Joost had thuis al voor een heerlijke maaltijd gezorgd die 'savonds in snel tempo verdwenen was. Ons kleine luifel bood net voldoende overkapping tegen de kou en de beerenburg deed de rest.
De zondag begon met een uitgebreid ontbijt in een lekker zonnetje en omdat Jan M. al om tien uur arriveerde konden we om half elf vertrekken; het was nog steeds zonnig maar er stond een stevige wind. Na de eerste rustpauze werd besloten dat een groep bikkels het Sneekermeer over zou surfen en hierna met wind op kop over de Terkaplerpoelen huiswaarts zou kanon. Ik hoorde niet bij de bikkels en dat deze zelfkennis juist was zou de volgende dag blij-ken. De bikkels hebben genoten en de anderen ook, de zon scheen...!
Mijn bami werd hierna door iedereen "gevreten" en dat moest snel omdat de zon echt verdwenen was en er een koude wind stond. Het luifel moest deze avond niet alleen beschutting bieden tegen de koude wind maar ook tegen de stiefregen. Het zat goed vol en het was erg gezellig.
Maandagmorgen, stevige wind maar droog. Joost en Anke en Rolf en Jolanda besloten het voor gezien te houden zodat ons groepje, 8 mensen sterk, te water ging op weg naar Snits (Sneek). Aldaar werd aangelegd om iets warms te nuttigen en gelukkig hadden wij het restaurant uitgekozen waar ze volgens de stamgasten de lekkerste gehaktballen van heel Friesland verkochten, hetgeen bleek te kloppen. Na een half uur voldoende verwarmd en verkwikt te zijn, vervolgden we onze tocht. Inmiddels was het heel hard gaan waaien en regenen, waar behalve wij ook alle wielrenners die de elfstedentocht reden last van hadden. Voor mij als nieuweling was het hard ploeteren en zie de zelfkennis eerder in dit verhaal. Deze werd bevestigd bij het in formatie oversteken van het Prinses Margrietkanaal. Mijn boot wilde vanwege de harde wind en hoge golven de oversteek niet maken zoals ik dat wilde. Gelukkig snelde superman Jan-Willem te hulp en zette met n handbeweging mijn scheg naar binnen, waarna ik in bijna dezelfde beweging kennis maakte met het koude, klotsende water van het kanaal. Mijn echtvriend slaagde er gelukkig in mij op het droge te sjorren en superman redde mijn boot. Al lopend en soppend door het weiland kwam ik bij rustiger vaarwater waar ik weer kon instappen. Met een lijntje aan de boot van superman haalden we heelhuids de thuishaven. De ellende bleek voor mij echter nog niet voorbij want bij het uitstappen ging ik lelijk door mijn enkel waardoor ik nu, zittend met mijn been omhoog vanwege gescheurde enkelbanden alle tijd van de wereld heb om dit verslag te schrijven.
Het weekend was echter ondanks alles geweldig geslaagd. De Friese wateren waren koud en nat maar mooi om te kanon, er is voor elk wat wils. Andr en Karolien (shift enter), bedankt voor de organisatie en het is wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar.
Kitty de Laat
