Toen ik aankwam waren de voorbereidingen in volle gang. Sanne probeerde de tokkelbaan uit en dat ging prima. Zij was de eerste die te water ging. John zocht nog wat hulp bij het snijden van de groenten, dus ik heb een netjes uien gesneden. Ik werd er gelukkig iets minder huilerig van dan Marjolein.
Na een tijdje werd ik gewaarschuwd dat de spelletjes bijna zouden beginnen, dus dat ik me om moest gaan kleden.
De teams waren zo goed als ingedeeld. Ik mocht het rode team versterken. Een mooi lapje rode stof mocht om mijn hoofd heen. Ik kreeg te horen dat ik er een Wiske strikje van gemaakt had. Toch maar een beetje gedraaid. Er was ook een team groen en een team wit.
Spel 1: zeepbaan Hare and hound
Peter legde het eerste spel uit. Start bij de zeepbaan met een luchtbed. Allemaal te water. Zwemmen naar de kajaks in die klaar lagen. Er in klimmen zonder gebruik te maken van het polodoel en dan twee rondjes om het poloveld. Met het hare and hound idee: allemaal samen over de finischlijn. De boten waren zeer verschillend. Een speelboot, een oude wildwaterboot, een sun kosi en een afvaartboot. Alle 5 de plekken moesten gevuld worden. Eerlijk werd er geloot welk team als eerste mocht starten en welk team tot aan het eind moest wachten. Wij mochten als laatste en konden zo goed afkijken en onze tactiek bijstellen.
Het eerste team (groen) ging netjes een voor een op het luchtbed en het water in. Marije liet daarna zien dat het best mogelijk is om zonder water te scheppen op het water in een speelboot in te stappen.
Gert liet zien dat het helemaal niet makkelijk is om in een afvaartboot te varen. Hij werd er in geholpen en ging zo mogelijk nog sneller weer om. Het team heeft hem dus gesteund en zo bleven ze mooi bij elkaar om gezamenlijk, maar niet heel snel, over de finishlijn te gaan.
Bij het tweede team wilde Erik samen bij iemand op het luchtbed spring. Helaas, hij sprong mis. Leuk voor de toeschouwers.
Gesteund door deze voorbeelden wilde Terence het anders aanpakken en vroeg aan Marjolein of zij straks op hem zou springen. UIteindelijk werd het geheel nog efficienter uitgevoerd. Terence ging liggen, Marjolein erop als beleg en Magdalena maakte de sandwich af. Bart duwde om het luchtbed op gang te brengen en ik trok nog een beetje.
Daarna volgden wij. Iedereen stapte in de boten. Toen ik in de Sun Kosi klom was Terence vanuit de speelboot nog bezig Magdalena te helpen instappen. Dat koste ons later tijdens de race nog wat tijd, maar het was goed bedoeld. Terence vertrok wel als eerste in deze langzame boot en al snel waren we allemaal aan het varen. Eerst even aan de goede kant van het polodoel langs voor de start en daarna lekker aan de peddel trekken.
Wij waren nog geen rondje op weg toen Terence al aan zijn tweede rondje bezig was en het moeilijk kreeg. Hij had tijdens het helpen instappen zoveel water geschept dat hiij langzaam vol was gelopen. Hij kon niet meer verder varen en moest uitstappen, al zwemmend de boot hozen en nogmaals instappen. Dat ging best aardig. Nu hopen dat hij de rest van het rondje uit kon varen. Dat lukte zo ongeveer. De finish kwam hij in volgelopen boot over. 2 meter verder varen was niet meer gelukt.
Anke
Spel 2 Kano’s en schieten
Spel twee bleef in de Expeditie Robinson / survival sferen met natuurlijk een kano twist. Om te overleven moet je natuurlijk je avondeten kunnen schieten. Dus had onze grote spelleider (of was het nou toch de spellIJder?) een oefening bedacht waarbij we kanoën en schieten werden gecombineerd.
Ieder team kreeg de beschikking over een Sun Kosi canadees. Achterin zat de veerman. Voorin zat de schutter met een katapult en maar een steentje. Het doel waarop geschoten moest worden waren drie ontbijt bordjes met de teamkleuren. Deze stonden ongeveer halverwege het poloveld een eindje op de kant. Het team waarvan het bordje het langste blijft hangen wint.
Alle teams moesten dus zo snel mogelijk van de steiger richting de bordjes varen en de bordjes van de tegenstanders kapot schieten. Na het geloste schot moest er worden terug gevaren en bij de steiger moest een nieuwe schutter met katapult en opnieuw slechts één steentje instappen en het hele circus begint weer van voor.
In het begin werd door de veermannen nog respectvol voor mens en materieel gevaren, maar al gauw bleek dat, ondanks dat de gemiddelde Batavier veel van vlees houdt, hij niet bijster goed is in de jacht en dan met name het schieten. Na een snel raak schot in de eerste beurt heeft het bijna een half uur geduurd voordat de volgende treffer werd gemaakt. Dit werd niet geholpen door de veermannen. Na ongeveer tien minuten begon ook voor hun het spel met elkaars boten wegduwen en opzettelijk in de weg liggen. Dit om de andere veermannen extra te vermoeien want zij werden niet gewisseld.
Een Stiekeme poging van Menno om het spel te versnellen door vanaf de kant extra munitie naar de schutters te gooien bleef lang zonder resultaat. Peter gaf ook al meer munitie mee maar nog schoot het niet hard op. De veermannen bleven maar op en neer varen met hun vrachtjes en eindelijk, na meer dan een half uur, waren dan twee van de drie bordjes stuk en konden we een welverdiende pauze inlassen.
Dan volgt spel drie.
Dit keer worden we niet alleen lichamelijk uitgedaagd, maar moeten we ook nog onze hersens gaan gebruiken. Als dat maar goed gaat... Het is de bedoeling dat we binnen in het clubhuis met het team een A4tje vol letters en cijfers uit ons hoofd leren, dan zo snel mogelijk naar buiten rennen, en met twee aan elkaar gebonden boten, en met het gehele team, een slalomparcours varen, en dan weer zo snel mogelijk naar binnen gaan om de letter-cijfer combinaties te her- produceren. Elk foutje is 10 strafseconden.
Ons team mag beginnen. Na een snelle tactiek bespreking gaan we beginnen. We verdelen de rijtjes met letters en cijfers zodat ieder er maar een paar hoeft te onthouden. Dan rennen we naar buiten en van verdere tactiek is niet veel meer over. Op de een of andere manier hijsen we ons in en op de boten en dan gaat de aandacht toch even helemaal uit naar het varen. En dan bij terugkomst de cijfertjes weer opschrijven... wonderbaarlijk genoeg blijken onze hersens dit prima te hebben opgeslagen tijdens alle chaos en we hebben slechts 1 foutje.
Na dit spel, heeft elk team al 1 wedstrijd gewonnen. Tijd voor de beslissende ronde dus. Hier komt het meest spectaculaire onderdeel van de dag bij kijken; Peter heeft een heuse tokkelbaan gefabriceerd.
Na een wilde suis en een plons in de vijver is het de bedoeling een gezonken boot op te vissen, en vervolgens met drie boten (inclusief voorheen gezonken boot) twee maal rond de vijver te sprinten. Dat duurt ff in de oude plastic sloepen en de omstanders vermaken zich nog wat met het maken van een serie spectaculaire jumps van de tokkelbaan. Zodra alle groepen aan de beurt zijn geweest, volgt de uitslag....spannend......! Wie heeft er gewonnen? Wij natuurlijk! Meteen een aantal hele leuke prijzen in de wacht gesleept... ;)
Hierna hebben we allemaal reuze honger en al snel smullen we van ge-bbq-de beestjes, van salade gemaakt door Danielle, en van de blote billetjes van de keizerin (vraag maar aan keukenprins John). Volgens mij heel moeilijk om deze geweldige dag volgend jaar weer te overtreffen, maar we zijn benieuwd! Heel veel dank aan de organisatie!
Team Rood (Anke, Bart, Marjolein, Terence, Magdalena, Rien)
