Vlakwaterschaatstocht op de Belt-Schutsloot 11-02-'12
Heel raar, maar niemand had echt veel zin om met 5 graden onder nul te gaan wildwater kajakken in de Eifel, dus werd het ww weekend omgebogen naar een vlakwaterschaatstocht op de Belt-Schutsloot. Het grootste deel (Bart, Desiree, Anke, en Jorn) vonden het genoeg om alleen op de zaterdag de ijzers onder te binden. De rest (Saskia, Menno en Hans van de Staay) ging het zondag ook nog proberen. Volgens mij werden de twee laatste op sleeptouw genomen door Saskia, dus niet geheel vrijwillig.....
Na een heerlijk bakje bij Hans reden we met de auto naar het beginpunt van de schaatstocht. Is altijd weer even wennen de eerste meters op de schaats, maar we kregen wel de slag te pakken. Saskia op kop met een hele mooi slag, gevolgd door Bart (proberend haar bij te houden), Anke ging ook lekker vooruit in een mooie diepe zit, daarachter Desiree. Vervolgens een hele tijd niets en toen Menno, Hans en Jorn. Het was mooi ijs, glad, af en toe een scheur en uitstekend schoon geschoven door de plaatselijke schaatsverenigingen. Het was echt genieten, (toen nog wel ). Na een aantal rondjes op de plas de Bovenwijde deden we Giethoorn aan. Mooi knus dorpje, de ijskwaliteit was hier echter wel wat minder, veel scheuren en kapot gereden ijs. Verder via de polder en het Giethoornsche meer naar Blokzijl waar we hebben genoten van de lunch. We hadden er toe al 22 km opzitten. Na warme chocolademelk en snert weer terug via het Giethoornsche meer en verschillende andere grote meren. Toen hadden we wind tegen, en dat werd vooral voor mij een beetje ploeteren. Door mijn brakke schaatstechniek (en andere zaken die ik de schuld gaf waardoor ik slecht vooruitkwam, maar die zal ik jullie onthouden) was het niet zo'n fijne terugtocht. Zo'n twee kilometer voor we bij de auto waren, was ik er klaar mee en ben het laatste stukje gaan lopen. Achteraf wel een redelijk goed idee van mij, want de andere maakte de tocht nog zo'n 5 km langer (doordat we ergens niet waren klunen bij een brug en toen moesten ze een eind om schaatsen). En dat had ik echt niet meer getrokken die dag.... Heerlijk dagje, lekker weertje en een fijne relaxte sfeer op het ijs.
Jorn
Een kanowaardige Batawinter 2012.
Een wreed laat intredende vorst knakt de prille hoopvolle kopjes van menig krokus en narcis.
Enkele Batavieren laten zich niet zo snel ontmoedigen. Morris en Maarten komen 1 februari terug van de training onder een laagje ijsglazuur. Als ik hen zo zie dan ben ik blij dat ik al boven de senioren grens zit en dit niet meer hoef te doen. Brrrrrrr!
Een week later wordt op kanogebied de handdoek tijdelijk in de ring gegooid. Op de kanovijver wordt een nachtelijk schaatsfestijn georganiseerd. Onder de lampen van de vijververlichting worden veel rondjes geschaatst maar het vrijgeveegde ijshockeyveld blijft helaas meestal leeg.
De catering is weer prettig goed verzorgd. Helemaal Bata-waardig.
In de dagen erna zijn vele Batavieren bezig om op de schaats kanoroutes te verkennen. (ergens moet er toch die kano-link zijn) De Wieden en Weerribben tussen Giethoorn en Blokzijl lieten zich van hun mooiste kant zien. Maar liefst twee weekeinden wordt er hier geschaatst.
Prachtig ijs, weinig wind leuke groepen en een lekker zonnetje maakten deze dagen zeer geslaagd.
Hans S zijn schaatstechniek is berucht. Maar door vele te rijden weet hij wel steeds sneller te gaan en zelfs vooraan in de groep mee te komen. Zie ook verslag van Jorn.
Zondag 12 februari ontdekt Chris dat, ondanks de hartverwarmende activiteiten, het in de loods aardig koud is. Verwarming uitgevallen. Alle leidingen bevroren. Diverse leidingen door de werking van het ijs stuk.
ALARM!
Een paar diehards regelen warmte kanonnen en straalkachels. De open haard wordt heel hoog opgestookt. Met z'n allen lukt het om de loods te ontdooien en leidingen te repareren zonder dat er grote waterschade optreed. Oef.
Maandag 13 februari waren de bar en kleedkamers in de loods behaaglijk warm. Met de ingezette dooi kunnen we dus weer lekker varen.
Groet, Bart
